زسوز هجر تو تا كي گوده دلُم دا بو مگر مروّت و انصاف ، وَر تو نايابو بِدات آرو ز مُو ويوِر ،سوبا به وصلُم رَس آروت ابي چه بِكِه خُو مُو ، تا كه سوبا بو اين آدما ، وَچِه تيني رِشيد ، پَش نَخوسِند مگر كه مامائُژون ماه و مهر ، بابا بو خوش‌آن‌كييِه‌كه‌دِزارُش‌يكي‌هو خُو كييِه تو خوشا به حال حريفي كه خُو تو اِمْسا بو بِشِه بِشِه تيني واعظ به يا و وام مَنِه مُو گوم خوشُم بو ، اِگر يا بو و اِگر وا بو به مال نازو ، نَذونان نَذونو يك دو رو بين مِروئِه و كفنُش يك دو درویش عباس گزی وفرزندان اورا بهتر بشناسیم (1) :
سروده ای ازآن مرحوم:
غزلی ازدرویش عباس گزی :
، ,بو ,تو ,كه ,خُو ,مُو ,يك دو ,واعظ به ,به يا ,تيني واعظ ,بِشِه تيني
درباره این سایت